Dificil es la tarea de difusión atlética cuando faltan los medios adecuados, pero en el caso del entrenador nacional Miguel Angel Cortegoso, de Moaña, los obvia con un entusiasmo y una competencia extraordinarias, que admiramos. Y ahi están los numerosos y buenos atletas que ha formado durante 30 años de tarea en el Samertolameu y colaborando siempre con el Celta.
-¿Estás satisfecho de tu labor atlética en el 2008 y cuales son tus proyectos para el 2009?, le hemos preguntado. (Respetamos sus respuestas en gallego)
Respecto da miña satisfacción polo labor desenvolvido no 2008 e de decir que so moderadamente pois a idea de manter a continuidade do equipo cadete que foi o campeonato de España non cuaxou e pola contra houbo moi poucas incorporacións en idades escolares; respecto o ano en curso teño en mente traballar no ambito do deporte na escola por mor de conseguir aumentar o número de principiantes dos que andamos escasos.
-¿Dispones de las facilidades precisas para el desarrollo de los entrenamientos con tus discipulos y en donde?
Respecto das facilidades para adestrar como sabedes desfixeronnos a pista de terra onde traballabamos e o remate da temporada pasada foi moi duro ter que volver a realizar o noso labor polas ruas de Moaña, neste intre e despois de tres meses de continuas peticions o Concello habilitounos unha pista de 250 m na zona de Meira xuntamente cun pequeno local onde facer estiramentos e pesas e unha prefabricada a modo de vestuario.
-Observando el abandono prematuro de tan buenos valores atléticos como surgen en el Morrazo, ¿a qué causas atribuyes esta situación, qué les falta a los jóvenes para seguir?
Pola miña experiencia o abandono da práctica do atletismo na transición da categoria cadete a xuvenil débese fundamentalmente a cuestións académicas (o bacharelado e moito máis esixente que a ESO) e sentimentais (aparecen novos intereses e os noviazgos esixen tempo).
-¿Es el atletismo el deporte de tus preferencias, le atribuyes tú tambien esas condiciones precisas que le catalogan como el primero de los olimpicos?
O atletismo e un dos poucos deportes onde un se enfrenta a si mesmo e non lle pode votar a culpa a ningún outro factor, iso esixe un caracter moi especial cunha gran autoestima, capacidad de autocritica e afán de superación.
-¿Cuando empezaste a trabajar por el atletismo?
Como Profesor de Educación Fisica teño uns horarios que facilitan a miña adicación a este traballo, recordo que o meu primeiro contacto co atletismo foi na carreira de inauguración da ponte de Rande onde levei a participar a nenos do colexio onde daquela daba clase. Fará aproximadamente uns 30 anos.
Gracias, Miguel. Admiramos y estimamos tu dificil y ejemplar tarea, en tan dificiles condiciones, propias de épocas muy atrasadas.